Motyl jak malowany

Długo chciałam zrobić jakiś haft dla siebie. Nie musiałam się wcale za bardzo zastanawiać, co to by miało być. Wybór był prosty. Dla zauroczonej motylami jakiś lokalny gatunek to był idealny trop.

Wybór konkretnego motyla zajął zdecydowanie więcej czasu niż sam wybór co to ma być. Kilka dni przeglądałam moje atlasy motyli. Padło na Rusałkę pokrzywnik. Nie chciałam haftować tak powszechnej Rusałki pawik, ani Pazia Królowej. A ten okaz szczególnie mi się spodobał.

Od wyboru motyla do gotowego tamborka to była bardzo długa droga. Wiecie jak to jest, szewc w dziurawych butach chodzi. Wciąż było coś ważniejszego, coś dla innych. Tak oto zamiast (jak to mam w zwyczaju przy zamówieniach) od razu przenosić wzór na materiał i zacząć haftować, ja robiłam to etapami.

Rysowanie wzoru, przenoszenie go na materiał, a wcześniej przygotowanie i wybranie materiału i tamborka, no i w końcu haftowanie – zajęło mi około 8 godzin. O ile dobrze policzyłam. Mogłam się pomylić, bo wszystkie czynności rozciągnęły się w czasie jakichś 4 miesięcy. Haha, aż mnie to bawi.

A gotowy tamborek z motylkiem aż się prosił, by go pokazać światu. Postanowiłam wysłać go na V Ogólnopolski Konkurs „Pędzlem, nitką i dłutem malowane. Pokaż co potrafisz.” Planowałam posłać tam kurę. Niestety nie zdążyłam jej skończyć na czas (ale o niej w innym wpisie).
Wyobraźcie sobie moje zaskoczenie i radość, kiedy odebrałam telefon z Jaworzna, że zostałam laureatką!

Motylki (z Rusałką pawik pojechał również Paź żeglarz oprawiony w zawieszkę do naszyjnika) zdobyły dla mnie II miejsce w kategorii haftu! Pierwszy raz otrzymałam takie wyróżnienie. A jeszcze dwa lata wcześniej bałam się wspominać znajomym, że haftuję, bo to przecież obciach i niemodne. Dzisiaj śmieję się tym wspomnieniom w twarz i cieszę się, że przełamałam własny lęk. Pokazałam światu, że będę robić to, co kocham.